Η ερώτηση επαναλαμβάνεται συνεχώς: τι πρέπει να κάνει η ελληνική νεολαία για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον. Η ιδιότυπη σημερινή στασιμοχρεωκοπία του Ελληνικού κράτους κάνει την ανάγκη για ρεαλιστικές απαντήσεις πιο πιεστική, αλλά ταυτόχρονα θολώνει το τοπίο. Βλέπουμε το δέντρο στην οικονομική κρίση, αλλά χάνουμε το δάσος των διεθνών εξελίξεων και των ολοένα και περισσοτέρων μεταρρυθμίσεων που επιβάλλουν αυτές.
Το διαδίκτυο και γενικότερα οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών έδρασαν καταλυτικά σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, επιταχύνοντας τις εξελίξεις. Αυτό, συνδυασμένο με την Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας και την ολοένα και πιο δυναμική ελληνική διασπορά, κάνει τα σύνορα της Ελλάδας, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή, πολύ ευρύτερα από αυτά του χάρτη.
Πώς μπορούμε, λοιπόν, να πορευτούμε προς το μέλλον σε ένα άμεσο περιβάλλον που φαίνεται να είναι αθεράπευτα κολλημένο στο παρελθόν; Πρωταρχική προϋπόθεση είναι να υπάρχει ένα όραμα για το πού θέλουμε να πάμε. Αν δεν ξέρεις πού θέλεις να πας, συνήθως καταλήγεις σε χειρότερο μέρος από την αφετηρία σου. Οι προηγμένες κοινωνίες της Δύσης εξακολουθούν να παρέχουν άφθονα παραδείγματα προορισμών. Μπορεί σαν όραμα να έχουν χάσει λίγη από τη λάμψη τους, αλλά μια πιο προσεκτική παρατήρηση δείχνει ότι εκείνο που έχει φθαρεί είναι απλά “λούστρο” κι όχι ουσία. Το όραμα της ενωμένης Ευρώπης εξακολουθεί σήμερα να είναι ό,τι πιο σημαντικό για την πολιτική ατζέντα με σημασία ευθέως ανάλογη των μέχρι τώρα επιτευγμάτων της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η λέξη κλειδί: εξωστρέφεια. Εξωστρέφεια στην παιδεία, εξωστρέφεια στην οικονομία, εξωστρέφεια στην πολιτική.
Η παιδεία είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για το μέλλον μιας χώρας. Πολλά από τα επαγγέλματα του σήμερα θα έχουν εξαφανιστεί στην επόμενη γενιά και εντελώς νέα θα έχουν πάρει την θέση τους. Οι τεχνολογικές εξελίξεις επιβάλλουν δραστικές μεταρρυθμίσεις .
Στην Ελλάδα αυτό είναι ακόμα πιο έντονο, δεδομένου του χαμένου χρόνου που μας φόρτωσε η στασιμότητα και η αδράνεια του συστήματος. Το κλασσικό εκπαιδευτικό μοντέλο των δύο τελευταίων αιώνων με το σχολείο να έχει σαν βασική αποστολή την μετάδοση της γνώσης στον μαθητή, καταρρέει ραγδαία. Χτισμένο πάνω στην βασική παραδοχή ότι θα πρέπει να διδάξει στον μαθητή πως να απαντάει ερωτήσεις, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην σημερινή πραγματικότητα όπου είναι εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντικό να μπορεί κάποιος να διαμορφώσει την σωστή ερώτηση (όταν η απάντηση, πολύ συχνά, βρίσκεται ένα γκουγκλάρισμα μακριά…).
Σήμερα πιο σημαντικά από την γνώση είναι τα εργαλεία που οδηγούν σε αυτή: κριτική ικανότητα, αναλυτική σκέψη, δημιουργικότητα, επικοινωνιακή ικανότητα. Πρωταρχικός σκοπός ενός εκπαιδευτικού συστήματος είναι η ανάπτυξη αυτών των εργαλείων σε κάθε μαθητή και προς τα εκεί θα πρέπει να κατευθυνθεί η εξέλιξη του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα με έμφαση στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Στο πανεπιστήμιο όπου η γνώση εξειδικεύεται, δυστυχώς ή ευτυχώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε πιο πεζά προβλήματα . Η απαξίωση της Αριστείας σε όλα τα επίπεδα είναι το πρώτο από αυτά. Παρόλη την δυσκολία των εισαγωγικών εξετάσεων, αποτελεί πολύ σύνηθες φαινόμενο σήμερα στα πανεπιστήμια, η αδυναμία των φοιτητών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους προγράμματος σπουδών, κάτι που κατεβάζει το επίπεδο των σπουδών συνολικά. Η θέση των ελληνικών πανεπιστημίων στις διεθνείς κατατάξεις δεν συμβαδίζει σε καμιά περίπτωση με την θέση της χώρας.
Το τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας στις κλασσικές σπουδές μένει εντελώς ανεκμετάλλευτο ενώ θα μπορούσε να αποτελεί μαγνήτη για την μαζική προσέλκυση ξένων φοιτητών. Και μόνο η αλληλεπίδραση τους με τους Έλληνες θα είχε τεράστια οφέλη ,
Εδώ μπαίνει και το ερώτημα γιατί δεν γίνονται μαθήματα στο ελληνικά σχολεία (και) στα αγγλικά από νωρίς. Η ατυχής προσπάθεια κάποιων να προστατέψουν την ελληνική γλώσσα, εκτός του ότι στερεί από την νεολαία μια θεμελιώδη δεξιότητα, καταδικάζει την ελληνική γλώσσα στην αφάνεια, δεδομένου ότι δεν θα μπορούν να την μάθουν οι υπολογιστές.
Φυσικά καμιά συζήτηση για το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα δεν μπορεί να αφήσει εκτός το θέμα της ανομίας που επικρατεί σε αυτά. Η ζημιά που έχει προκαλέσει είναι ανυπολόγιστη, όχι μόνο στα στενά πλαίσια του πανεπιστημίου, αλλά και γενικότερα στην κοινωνία μιας και απευαισθητοποιεί τους νέους στην βία, στην παραβατικότητα, στην καταπάτηση των δικαιωμάτων του πλησίον μας αλλά και στην ίδια την στρέβλωση της δημοκρατίας. Καμιά ουσιαστική πρόοδος δεν θα συντελεστεί αν δεν αντιμετωπισθεί αυτό το ζήτημα και ο ρόλος της νεολαίας είναι κομβικός.
Επειδή το θέμα της πανεπιστημιακής έρευνας και καινοτομίας και της σύνδεσης τους με την επιχειρηματικότητα συζητείται συνεχώς αυτές τις μέρες είναι χρήσιμο να σκεφτούμε λίγο την εικόνα που παρουσιάζουν τα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα σε πιθανούς συνεργάτες από τον χώρο των επιχειρήσεων ειδικά όταν αυτοί έχουν παραστάσεις από αντίστοιχα ιδρύματα του δυτικού κόσμου.
Σήμερα τα “μέσα παραγωγής” είναι κυρίως η φαιά ουσία που έχουμε ανάμεσα στα αυτιά μας. Αυτό, σε συνδυασμό με το διαδίκτυο και την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, δίνει διέξοδο στο οξύ πρόβλημα της ανεργίας στην Ελλάδα. Είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα να εκμεταλλευτεί την διασπορά της όσο μπορεί περισσότερο. Σε αντίθεση με παλιότερες εποχές και οικονομικές κρίσεις, η Ελλάδα σήμερα εξάγει υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο υποαπασχολείται εσωτερικά. Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι κάποιο ποσοστό από αυτό θα γυρίσει φέρνοντας στην χώρα νέες δεξιότητες και ικανότητες. Η διασπορά μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην δημιουργία εμπορικών δικτύων έτσι ώστε να αποκτήσουμε μια σύγχρονη εξωστρεφή οικονομία.
Για να γίνει αυτό και επειδή όλα συνδέονται με την οικονομία, χρειάζεται σταθερότητα και θεσμική αξιοπιστία. Ελάχιστος κόσμος στην Ελλάδα σήμερα, εάν ερωτηθεί για το ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας θα αναφέρει την δικαιοσύνη. Και όμως, όταν μια αστική αντιδικία, κάνει 5+ χρόνια κατά μέσο όσο να εκδικαστεί (με διαφορά ο μακρύτερος χρόνος στην ΕΕ), το να περιμένουμε ξένες επενδύσεις είναι δυνατόν μόνον όταν αυτές γίνουν υπό ειδικό νομοθετικό καθεστώς ασυλίας. Ίσως όχι το καλύτερο σημάδι πολιτισμένης χώρας.
Και φυσικά, θα ήταν εντελώς άστοχο να μιλάμε για την νεολαία χωρίς αναφορά στον μεγάλο ασθενή της Ελληνικής οικονομίας και βασικό συντελεστή της πρόσφατης χρεωκοπίας, το ασφαλιστικό σύστημα. Οι οριζόντιες περικοπές αποτελούν απλώς παυσίπονο, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα. Το σύστημα χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση για να σταματήσει την βαριά διαγενεακή φορολογία σε βάρος της νεολαίας.
Η νεολαία στην Ελλάδα σήμερα έχει κάθε δικαίωμα να είναι πολύ θυμωμένη, ειδικά όταν βλέπει τους πραγματικούς λόγους για την σημερινή κρίση αλλά και τις δικαιολογίες που φέρνουν μερίδες της κοινωνίας για να σταματήσουν τις μεταρρυθμίσεις που θα μας σπρώξουν μπροστά.
Και είναι διπλά δικαιολογημένη γιατί συνήθως η άρνηση αυτή σημαίνει περαιτέρω επιβάρυνση της νεολαίας προς όφελος των μεγαλύτερων ηλικιακά κοινωνικών ομάδων.
Θα πρέπει, όμως, να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο γιατί τα βήματα που πρέπει να γίνουν είναι μεν πολλά και επώδυνα, αλλά ταυτόχρονα δοκιμασμένα και αποδοτικά. Η νεολαία θα πρέπει και πάλι να μπει μπροστά γιατί έχει πολλά να κερδίσει και λίγα να χάσει.
Έχει όμως και την ιστορία με το μέρος της, γιατί ποτέ η κανονικότητα δεν ήταν τόσο επαναστατική.
By Aggeliki
Συζητάμε πολύ για τη διασύνδεση εκπαίδευσης , έρευνας και παραγωγής. Νέοι επιστήμονες μετεκπαιδεύτηκαν σε θέματα όπως Technology and policy ή ανάπτυξη και εξέλιξη τεχνολογικών πάρκων ή καινοτομία και ανάπτυξη και άλλα σχετικά αντικείμενα. Αυτή τη στιγμή όλοι σχεδόν βρίσκονται εκτός Ελλάδας προκειμένου να δουλέψουν σε αυτή την κατεύθυνση. Οσοι ελάχιστοι έχουν παραμείνει τροποποίησαν τον τομέα ενδιαφέροντός τους σε άλλες κατευθύνσεις. Ποια κίνητρα και πως , με ποιες πολιτικές και ποιες δράσεις θα μπορούσαμε να φέρουμε πίσω αυτούς τους “δυνατούς” και “ξενητεμένους επιστήμονες”
By Michail Bletsas
Νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε στο ότι το φορολογικό και το ασφαλιστικό λειτουργεί εις βάρος των νέων σήμερα.
By Αγησιλαος
Δηλαδη το αβοκαντο και το τσάι του βουνού, εξαγωγιμα και με καλη τιμη προιοντα θεωρούνται και καινοτομα? Δηλαδη η παραγωγη τους και προώθηση τους, εντάσσεται σε προγράμματα καινοτομίας, ή ακομη και σε τυχον προγραμματα για νεους επιχειρηματίες?
By Αγησιλαος
Ολοι μιλουν για την επιχιερηματικοτητα και ακομη περισσότεροι για την καινοτομία. Δύο καραμελες μαζί με το QE και το πλεόνασμα, που θα μας λύσουν δια μαγείας όλα τα προβλήματα. Και εγω πραγματικά διερωτώμαι ποσοι καταλαβαίνουν περι τινος ακριβως πρόκειται. Μπορειτε λοιπον να μας δωσετε ενα καθαρο και εύληπτο ορισμο αυτων των δυο λέξεων, και μαζι κάποια παραδειγματα, ώστε να συνειδητοποιησουμε περι τινος ακριβως πρόκειται και τι ακριβως εχουμε να κερδισουμε απο την αναπτυξη τους?
Παρακαλώ μην υποτιμήσετε το ερώτημα μου. αλλοιως ενα σχετικό τεστ θα πείσει όλους μας για την ασχετοσύνη μας.
By Michail Bletsas
Νομίζω ότι όλοι οι λέξεις επιχειρηματικότητα και καινοτομία δεν χρειάζονται επεξήγηση. Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι εκείνο που θα μας λύσει κάποια (όχι όλα τα) προβλήματα, είναι η ταυτόχρονη εμφάνιση τους σε καινοτόμες (παλιές και νέες) επιχειρήσεις που θα δημιουργήσουν καινοτόμα (άρα εξαγώγιμα και υψηλής προστιθέμενης αξίας ) προϊόντα.
Παραδείγματα τέτοιων επιχειρήσεων: Raycap, RT-Safe, Kinems, Accusonus
By Γιαννης Π.
Νεοι και καινοτομία!
Για μια κοινωνια σαν την ελληνικη που υπερηφανευεται για την εξυπνάδα της, και όχι άδικα όσο δεν την χρησιμοποιεί μονο για να λέει εξυπναδες(!) ο χωρος της καινοτομιας είναι προνομιακός.
1. Γιατι εχουμε πανεπιστημια, άθλια στην όψη και αποκρουστικά στον τρόπο λειτουργίας, που ουσιαστικά αποικαρδιωνουν τον μέσο φοιτητη και μετατρεπουν σε αιώνιο αυτον με τις λιγοτερες ικανοτητες και ενδιαφερον. Ομως για μια μειοψηφια φοιτητών που θέλουν απο μόνοι τους να μαθουν, μπορεί τελικά να υπάρξει αξιοποιηση των γνωσεων που προσφερει ενα εξαιρετικο επιστημονικό δυναμικό. Ισως όχι παντού, αλλά ναι σε εκεινες τις σχολές που οι καθηγητες παίρνουν πρωτοβουλίες, αντιπαρερχονται δυσκολίες και εμμενουν στο εργο τους. Ομως αυτοι οι φοιτητές ειναι το δυναμικο για το οποίο εμεις δηλώνουμε υπερηφανοι αλλά αυτό φευγει και χάνεται!
2. Γιατι στην εννοια της καινοτομιας εντασσεται και η εξ αποστάσεως εργασία που μπορεί να δημιουργησει απολύτως νεα δεδομενα απασχόλησης.
3. Γιατι η καινοτομια ουσιαστικά αναφερεται σε νεες ιδεες , που μπορεί να εχουμε σε πολλούς και σε διαφορετικούς τομείς.
Ποιο ομως ειναι το πρώτο πρόβλημα καθε νεου και νεας?
Μα να βρει μια δουλειά, αναταποκρινομενη στις σπουδες που έκανε, και μια αμοιβη που να του επιτρεπει να ζήσει. προφανως και να του δίνει μια προοπτικη στο μέλλον.
1. Λοιπον να φτιαξουμε τα Πανεπιστημια για να υπηρετούν και να στηριζουν τον μέσο, ακομη και τον λιγοτερο ικανο φοιτητη και όχι μονο να δινουν διεξοδο σε αυτούς που το παλευουν γιατι διακρινονται για το επστημονικο τους ενδιαφερον. Αυτο ειναι θεμα Κυβερνησης!!
2. Να βρουμε τροπους στηριξης, δηλαδη να υπάρξουν κατευθυνσεις για επαγγελματα με προοπτικη. κατευθυνσεις για μέσα οικονομικης ενισχυσης καθε πρωτοβουλίας με δημοσιες ή ιδιωτικες χρηματοδοδτησεις. Τα διαφορα ευρωπαικα προγραμματα και λιγα είναι, και προηγουνται οι ημετεροι, και ουσιαστικα χρηματοδοτουν τους ενδιαμεσους.Αυτο είναι θέμα Κυβενρησης, αλλά μπορούν να την ξεπεράσουν τα επιμελητηρια,ακομη καιοι μεγάλες επιχειρησεις.
3. να δημιουργησουμε ένα άλλο κωδικα αξιών, που θα βοηθά αντι να κτυπά καθενα που παίρνει μια πρωτοβουλία. Αυτο ειναι θεμα της κοινωνιας μας, άμεσα αλλά και μεσω των επιλογών της στις εκλογές.
Με την δικη σας εμπειρια κ.Μπλέτσα, και απο το εδω πανεπιστημιο, και απο το ΜΙΤ και συναμα ως ανθρωπος που προωθείτε καινοτομιες ποιά θεωρείτε πρακτικά βηματα για την αξιοποίηση τους ΚΑΙ προωθηση καινοτομικων λύσεων?
By Michail Bletsas
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μπει μια τάξη και ένα τέλος στο σημερινό καθεστώς ανομίας και παραβατικότητας. Να μην περάσει το νομοσχέδιο Γαβρόγλου για τα ΑΕΙ που προσπαθεί να γυρίσει το ρολόι προς τα (πολύ) πίσω. Να γίνουν συντεταγμένες προσπάθειες από τα ίδια τα πανεπιστήμια για την προστασία, κατοχύρωση και εκμπετάλλευση της πνευματικής τους ιδιοκτησίας. Να γίνει μια ορθολογική αναδιοργάνωση των περιφερειακών πανεπιστημίων έτσι ώστε να εξασφαλιστεί μια κρίσιμη μάζα για την σωστή τους λειτουργία. Να προχωρήσουμε στην ουσιαστική υλοποίηση του νόμου 4009/2011.
By Γιαννης Π.
Εστω ότι δεν περνάο νομος γαβρόγλου και γινεταιτοθαυμα να προχωρησει ο νομος 4009/2011. Πως αυτο θα απαντησει στο ποιά ειναι τα επαγγελματα με μέλλον; Που μπορουμε να βρουμε κάποιες συγκεκριμενες απαντησεις; Ποιος ειναι ο χωρος των καινοτομιών που μπορεί να στραφεί ενας νεος και πως αναζητεί αυτες τις απαντησεις; Εδώ ένα σουβλατζιδικο προσπαθείς να ανοίξεις και χρειαζεσαι δεκάδες χαρτιά και εγκρίσεις, και αρκετα λεφτα στην άκρη για παραπλευρες δράσεις. Εστω αυτό μπορεί να αλλάξει;
By Νικόλας Στ.
Θεωρώ πολύ ενδιαφέρον τον τομέα της καινοτομίας και του επιχειρείν, ίσως από τους σημαντικότερους που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη μιας χωράς η οποία πάσχει από την έλλειψη υποστήριξης νέων και πρωτοποριακών ιδεών. Είναι πολύ σημαντικό για τους νέους Έλληνες που ζουν η εργάζονται στο εξωτερικό, οι οποίοι έρχονται καθημερινά σε επαφή με καινοτόμες ιδέες σε διάφορους τομείς, να νιώθουν πως η χώρα θα μπορεί να τους υποστηρίξει σε περίπτωση που επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους στην Ελλάδα με την μορφή μιας νέας επιχείρησης. Καθώς ασχολούμαι με τον χώρο των επενδύσεων στο Λονδίνο, ακούω διαρκώς από Έλληνες και ξένους επενδυτές, για το ποσό αποθαρρυντικό είναι το περιβάλλον για νέες επενδύσεις στην Ελλάδα με κύρια αίτια τους πολύ υψηλούς φόρους και την γραφειοκρατία. Θα ήθελα πολύ να ακούσω την δική σας άποψη πάνω σε αυτό και να σας ρωτήσω ποια θα ήταν η δικιά σας αντιμετώπιση ώστε να ενθαρρύνεται τους ανθρώπους αυτούς.
By Michail Bletsas
Η Ελλάδα χρειάζεται ελάφρυνση αλλά κυρίως σταθερότητα στην φορολόγηση των επιχειρήσεων και ριζική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Και προφανώς απλοποίηση και ψηφιοποίηση των διαδικασιών του δημοσίου.
Παρόλα τα προβλήματα, πολλοί νέοι επιλέγουν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα, και δείχνουν αξιοθαύμαστη ανθεκτικότητα και εφευρετικότητα οι οποίες όμως δεν συμβάλλουν στην επίτευξη του κύριου στόχου τους. Αποτελούν όμως λόγο θαυμασμού. Υπομονή, επιμονή κα η επιβράβευση θα έρθει.
By Γεωργία Θ.
Πραγματικά ενδιαφέρουσα τοποθέτηση που θίγει πολλά κέρια προβλήματα. Θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στο θέμα της λεγόμενης εξωστρέφειας για την ποία έχουν καταρτηστεί και υλοποιηθεί πολλά προγράμματα με ευρωπαικά χρήματα τα τελευταία 8 έτη. Η εξωστρέφεια κατά τη άποψη μου προφανώς έχει αποτύχει, σε μεγάλο βαθμό, λόγω του μεγαλύτερο στρατηγικού πορβλήματος που θίξατε παραπάνω και που έχουμε ως χώρα διαχρονικά δηλαδή την απουσία συστημικού σχεδιασμού!
Με αφορμή λοιπόν όλα τα παραπάνω θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια πιστεύετε πως είναι τα βασικά αλλά συγκεκριμένα βήματα σε κάθε τομέα εξωστρέφειας που θίξατε παραπάνω (οικονομία, παιδεία, πολιτική) ώστε να καταφέρουμε τελικά να πετύχουμε καλύτερα αποτελέσματα από τα σημερινά; εκτός των γενικών που θίξατε παραπάνω και όλοι γνωρίζουμε.
By Michail Bletsas
Στην οικονομία, εξωστρέφεια κύρια σημαίνει εστίαση σε εξαγώγιμα, υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα.
Στην παιδεία, σημαίνει πανεπιστήμια που ακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις, έχουν ξενόγλωσσα μαθήματα, εκατομικευμένα προγράμματα σπουδών, εκμπετάλλευση της τεχνολογίας (π.χ. MOOCs), προσελκύουν ξένους φοιτητές και επιδιώκουν ουσιαστική αλληλεπίδραση με την οικονομία.
Στην πολιτική σημαίνει προσήλωση στον Ευρωπαικό προσανατολισμό της χώρας.
By Σπύρος Αυγερινός
Η αναφορά σας, σχεδόν αποκλειστικά στα προβλήματα της εκπαίδευσης ήταν απαραίτητη, σαν εισαγωγή στο θέμα.
Όμως, η “τομή εις το καινόν” θέλει και άλλα εφόδια, πέρα από τη γνώση, όπως περιέργεια, παρατηρητικότητα, εσωτερικά κίνητρα, συγκεκριμένο σύστημα αξιών και συναντίληψη, συμπαράσταση, συνδρομή, από την πολιτεία και τον κόσμο του επιχειρείν.
Ο Τόμας Έντισον, με τις πάνω από 2000 εφευρέσεις, δεν είχε καμία ιδιαίτερη μόρφωση και ο εφευρέτης της πλεκτικής μηχανής ήταν παππάς!
Ελπίζω, το επόμενο θέμα που θα θίξετε να αφορά αποκλειστικά, ή, τουλάχιστον κύρια, στους νέους και στην καινοτομία, σαν πρόσληψη, δυνατότητες, προϋποθέσεις, στόχους, επιλογές, καθώς και στο τι πρέπει να γίνει από μέρους της πολιτείας προς αυτήν την κατεύθυνση.
Έτσι, θα βοηθήσετε πολύ να μπούνε στον διάλογο και άνθρωποι που δεν έχουμε εξειδικευμένες γνώσεις αλλά μπορούμε, ίσως, να προσφέρουμε εμπειρίες και ιδέες.
By Michail Bletsas
Δείτε την απάντηση μου στο σχόλιο του Γιάννη Π. παραπάνω.
By Pan K.
Συγχαρητηρια για την πρωτοβουλια να ακουστει και η κοινωνια για ένα τοσο σημαντικο για την πορεια της χωρας θεμα .Πολύ ενδιαφερουσα η εισηγηση που καλυπτει ολιστικα το θεμα αναποφευκτα με γενικες επισημανσεις σε όλα όμως τα κρίσιμα θεματα ,Επιχειρηματικοτητα και συνδεση με πανεπιστημιο ,κριτικη σκεψη ,εξωστρεφεια.και ιδιως τα απαιτούμενα επώδυνα βηματα που απαιτούνται .Τα επώδυνα βηματα δεν φαινεται όμως να δενουν τοσο καλα με τη διαπιστωση ότι η νεολαια εχει κάθε δικαίωμα να είναι θυμωμενη .. που μοιαζει να αντιφασκει με τα επώδυνα βηματα και την κριτικη σκεψη και εξωστρεφεια που απαιτουν αξιολογηση και των πραγματικων αιτιων της δημοσιονομικης κατάρρευσης που πραγματι ένα θεμα είναι το ασφαλιστικο αλλα ισης η και μεγαλτερης σπουδαιότητας είναι η ανταγωνιστικοτητα της οικονομιας ….Στην ιδια λογικη και οι σημερινοι ηλικιωμένοι θα επρεπε να ηταν θυμωμενοι ως παλαι ποτε νεολαια με τους πολεμους εμφυλιους, πεινα, απομονωση χωρας και μ εταναστευση που επρεπε να αντιμετωπισουν 40-50 χρονια πριν .Καποια στιγμη θα πρεπει να παψουμε να χαιδευουμε αυτια .Θυμωμενοι πρεπει να είναι αυτοι/ες που με ικανοτητες γνωσεις και πτυχεια όχι ότι δεν βρησκουν δουλεια αλλα δεν τους αφηνουν αξιοκρατικα να βρουν και όταν την βρουν δεν λειτουργει ένα αξιοκρατικο συστημα αξιολόγησης ανελιξης. Η νεολαια που δεν προσπαθει σε ενα απολυτως ανταγωνστικο και διεθνοποιημενο περιβάλλον αλλα απλα θυμωνει δεν πρεπει να είναι το αντικειμενο πρωτης προτεραιότητας γιατι φαινεται να εντοπιζει το πρόβλημα στην επιφανεια και οχι στην ουσια ,δηλαδή της εξωστρέφειας και αναπόφευκτα ανταγωνιστικότητας της οικονομιας .Πολλοι σπουδαίοι νεοι εφυγαν στο εξωτερικο όχι γιατι θυμωσαν με τις αντικειμενικες δυσκολιες της χωρας ( οσοι εχουν κριτικοι σκεψη καταλαβαινουν τις δυνατότητες ή και ορια της χωρας να αντεξει στην κριση) αλλα για λογους ισοπέδωσης ,ελλειψης αξιολόγησης ,μη πρόσληψης λογω παθητικης αντίστασης ενός φοβισμενου στους καλυτερους συνδικαλισμου . Όμως η συγκεκριμενη κατηγορια δεν θυμωσε αλλα θεωρησε ότι μπορει να ανταπεξελθει στον ανταγωνισμο σε άλλη χωρα και εφυγε .Στεναχωρημενη που στερηθηκε τη χωρα αλλα όχι θυμωμενη .Ο θυμος αποτελει αλλοθι .Μια άλλη παρατηρηση εχει να κανει με το ασφαλιστικο .Η υπαρκτη διαγενεακη επιβαρυνση δεν προκυπτει μονο από την γηρανση αλλα και από την μη υπαρξη ανταποδοτικότητας ενός συστηματος που οσο και να προσπαθήσεις ,οσα πτυχεια και μετεκπαιδευση αποκτησεις θα σε τιμωρησει σε οφελος όχι μονο των αδυνατων που η κοινωνια πρεπει να καλυψει αλλα καιτων ” εξυπνων/πονηρων “.Το τελευταιο θεμα της ισοπέδωσης και στο ασφαλιστικο είναι ένα θεμα που η Ωρα αποφασεων θα επρεπε να επικεντρωθει …περισσοτερο ως κινηση που δεν θα χαιδευει αυτια στη λογικη του πολιτικου κοστους ……