Έχουμε ως δεδομένη πλέον την απόφαση του συντονιστικού οργάνου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΔΗΣΥ) να προχωρήσει σε μία συνδιάσκεψη στο τέλος του Ιουνίου, ώστε να διατυπωθεί είτε μία πρόταση οργάνωσης ιδρυτικού συνεδρίου ενός νέου και ενιαίου προοδευτικού κόμματος είτε μιας συμπαράταξης των κομμάτων και των κινήσεων, που την συγκροτούν. Από τις συζητήσεις, που διεξάγονται, και τις δημόσιες δηλώσεις παραγόντων του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΔΗΣΟ εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι ηγεσίες των δύο αυτών κομμάτων προτιμούν την συμπαράταξη κομμάτων και όχι την εξ αρχής ίδρυση ενός νέου και ενιαίου κόμματος με νέο μητρώο μελών, εκλογή οργάνων και ηγεσίας από την βάση. Υπάρχουν βέβαια και πιο ακραίες και συντηρητικές προτάσεις, όπως αυτή που διατυπώθηκε από τον Κώστα Σκανδαλίδη, δηλαδή της ενδυνάμωσης του ΠΑΣΟΚ, αφού, όπως τόνισε, η διάλυση του κόμματος αυτού, εντός ενός νέου κόμματος, δεν μπορεί να αποφασισθεί καν από ένα συνέδριο, αλλά απαιτείται δημοψήφισμα των μελών και ψηφοφόρων του.

Μένουν, λοιπόν, ως μόνη συνιστώσα της ΔΗΣΥ που στηρίζει με επιμονή την προοδευτική λύση της συγκρότησης ενός νέου και ενιαίου κόμματος με αυτοδιάλυση εντός αυτού όλων των κομμάτων και κινήσεων του χώρου, οι Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία, συνεπικουρούμενες τελευταίως από τη ΔΗΜΑΡ. Την ίδια λογική πρεσβεύουν από την αρχή της συγκρότησής τους η Ώρα Αποφάσεων και οι Μεταρρυθμιστές της Αριστεράς, ενώ στη λογική αυτή φαίνεται ότι προσχωρεί και το Ποτάμι.

Read More

Η συνέντευξη ενώπιον του αρμόδιου συμβουλίου επιλογής αξιοποιείται για την “αξιολόγηση” του κριτηρίου της “προσωπικότητας και της γενικής συγκρότησης του υποψηφίου”. Πρόκειται για το πλέον αμφιλεγόμενο κριτήριο και για τη διαδικασία που περισσότερο από κάθε άλλη έχει δεχθεί κριτική, ως το εργαλείο με το οποίο η εκάστοτε πολιτική ηγεσία προωθούσε τους ημετέρους και ανέπτυσσε τις πελατειακές της σχέσεις. Η κριτική συνήθως εστιάζει, μεταξύ άλλων, στον τρόπο συγκρότησης των συμβουλίων επιλογής που δεν παρέχει εχέγγυα αντικειμενικής κρίσης (τα μέλη τους ελέγχονται από το κόμμα που κυβερνά, αφού δεν υπάρχουν κατάλληλα κριτήρια επιλογής τους), στον υποκειμενισμό που εμφιλοχωρεί στη συνέντευξη, στην αυθαιρεσία των μελών ως προς τη δυσκολία των ερωτήσεων και στην άνιση αντιμετώπιση, στην αδιαφάνεια κ.λ.π.

Παρά τούτο, τόσο από τη Διοικητική Επιστήμη και τη Διοίκηση της Εκπαίδευσης, όσο και από την επικρατούσα διεθνώς πρακτική στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, έχει αναδειχθεί η αναμφισβήτητη χρησιμότητα και η αξία της συνέντευξης στις διαδικασίες επιλογής στελεχών. Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της που αναφέρθηκαν παραπάνω έχουν αναπτυχθεί διάφορες προτάσεις και τρόποι που διασφαλίζουν το υψηλότερο επίπεδο αντικειμενικότητας, διαφάνειας και αξιοκρατίας.

Read More

Στις σημερινές συνθήκες, κάθε προοδευτική μεταρρυθμιστική προσπάθεια πρέπει να καθοδηγείται από ξεκάθαρο όραμα για το μέλλον. Πρέπει να κατανοεί με ρεαλισμό αλλά και ευαισθησία την πραγματικότητα, να μην βυθίζεται σε επιθυμίες και να απορρίπτει αγκυλώσεις σε ναυαγισμένα όνειρα του παρελθόντος.

Για να κερδίσουμε το μέλλον μας ως κοινωνία αξιών, αρχών, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, χρειάζεται να αναγνωρίσουμε την υπάρχουσα κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα και να αναλάβουμε και στον τομέα της υγείας, την ευθύνη για μια νέα πολιτική.

Αφού λάβουμε υπόψη ότι η πολιτική υγείας πρέπει να αποτελεί μέρος ενός συνολικού εθνικού σχεδίου για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της χώρας, απαιτείται να σκεφτούμε διαφορετικά και να διατυπώσουμε ένα «νέο πολιτικό σχέδιο» για την υγεία και το Σύστημα Yγείας.

Read More

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη χώρα αποδεικνύουν ότι η μεγάλη πληγή της κακοδαιμονίας της, ο δεξιός και αριστερός λαϊκισμός, συνεχίζει να πρωτοστατεί. Από τη μία, η κυβέρνηση της αριστερής εξαπάτησης επικαλείται ανερυθρίαστα τη μεγάλη «διαπραγματευτική κατάκτηση» των αντιμέτρων. Από την άλλη, η συντηρητική αξιωματική αντιπολίτευση αρκείται στο ν’ αναδεικνύει τις κυβερνητικές παλινωδίες, με στόχο τη με κάθε μέσο προσέλκυση ψηφοφόρων στον βωμό της εκλογικής αυτοδυναμίας. Και στη μέση βρίσκονται η χώρα και η κοινωνία, εγκλωβισμένες στο ενδεχόμενο μιας εναλλαγής ανάμεσα στην οπισθοδρόμηση και τη στασιμότητα.

Δύο είναι τα παρήγορα στοιχεία που μπορούν να αναχαιτίσουν τη λαϊκιστική έξαρση: η αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι το παλιό αριστεροδεξιό πολιτικό σκηνικό έχει χρεοκοπήσει και η διαφαινόμενη ανάγκη για νέες λύσεις. Λύσεις σοβαρές κι όχι τυχοδιωκτικές, τέτοιες που να μπορούν να υποστηρίξουν πολιτικές και οικονομικές τομές αυτονόητες για τη χώρα.

Όλο και περισσότεροι πολίτες εμφανίζονται απαυδισμένοι από ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και παίρνουν αποστάσεις από ιδεοληψίες και μύθους. Αναζητούν πολιτικές ηγεσίες μακριά από ολιγαρχικά συμφέροντα και κοινωνικές πελατείες, που θα εφαρμόσουν επιτέλους διαρθρωτικές αλλαγές, θα προωθήσουν επενδύσεις, θα στηρίξουν την επιχειρηματικότητα και θα ανασυγκροτήσουν το χώρο της εργασίας και της παραγωγής, με προτεραιότητα τη νέα γενιά. Μια γενιά που διψάει για αξιοκρατία και δικαιοσύνη.

Read More

Το ελπιδοφόρο μήνυμα των Γαλλικών προεδρικών εκλογων αναλύθηκε πιστεύω αρκετά, και θα απασχολήσει πολυ περισσότερο στο άμεσο μέλλον.
Χρήσιμα συμπεράσματα όμως απο μια χώρα με οικονομία μέσα στις 10 ισχυρότερες του πλανήτη. Άρα καθε μηχανιστική αντίληψη περι Έλληνα Μακρόν πέφτει στο κενό.

Ας κρατήσουμε όμως την αύρα και την πίστη στο φαινομενικά αδύνατον. Πριν αρκετά χρόνια, ο Μπαράκ Ομπάμα για να συνεγείρει τον αδιάφορο και περιθωριακό μέσο Αμερικανό φώναζε «yes we can». Ναι, μπορούμε. Εκεί που όλα μοιάζουν μοιρασμένα, πουλημένα, στημένα, ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

Μιας και ο κόσμος δεν δημιουργείται σήμερα, η πολιτική πράξη εμπεριέχει την έννοια της ανατροπής. Δεν είναι πολιτική πράξη ούτε τα φτιασιδώματα αλλά ούτε και οι κενές νοήματος καταγγελίες. Είναι πολιτικός συμβιβασμός χωρίς αρχές. Αναπαραγωγή του παλιού με μανδύα νέου.

Read More

Η Susan Sontag γράφει ότι «οι φωτογραφίες μεταβάλλουν και διευρύνουν την αντίληψή μας για το τι αξίζει να εξετάσουμε …».

Οι φωτογραφίες έχουν τη δύναμη να μας μεταφέρουν σε διαφορετικό τόπο ή χρόνο και να δουν τα σύγχρονα ζητήματα πλαισιωμένα σύμφωνα με τις απόψεις και τις θέσεις των άλλων.

Ζούμε στην εποχή της εικόνας, οι εικόνες τείνουν να γίνουν ο σημαντικότερος τρόπος επικοινωνίας.

Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η πλειοψηφία των πολιτικών εμπειριών των πολιτών είναι έμμεση. Οι δημοσιογραφικές ιστορίες ή αναφορές είναι μερικά από τα στοιχεία που ορίζουν ένα ημι-αληθινό, ημι-τεχνητό σύμπαν, το άλλο μισό καλύπτεται από τις εικόνες.

Read More

Επειδή η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι τα μνημόνια την κρίση.
Επειδή έτσι ή αλλιώς για να έχουμε υγιή οικονομία θα πρέπει να επιτυγχάνουμε θετικούς προϋπολογισμούς με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Επειδή τις επόμενες δεκαετίες θα πρέπει να αποπληρώνουμε το εξωτερικό μας χρέος, είτε κουρεμένο είτε με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής.
Επειδή δεν θα μας σώσουν τα πετρέλαια του Αιγαίου ή ο χρυσός της Μακεδονίας για να μας δώσουν πάλι μια ευκαιρία να ζούμε από τα έτοιμα.
Επειδή, όπως αποδείχθηκε, δεν υπάρχουν μάγοι - αριστεροί ή δεξιοί- ούτε χώρες προστάτες.

Read More

Ο Πρωθυπουργός, συνεχίζοντας τη στρατηγική επικοινωνιακού αντιπερισπασμού ενόψει της ψήφισης των νέων σκληρών μέτρων, ανακοίνωσε τη δημιουργία 14 κέντρων Υγείας αστικού τύπου και την εντός του 2017 δημιουργία 239 μονάδων Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) σε όλη τη χώρα.

Η εξαγγελία χαρακτηρίστηκε ως «μεταρρύθμιση με κοινωνικό πρόσημο» και ως «επαναστατική κίνηση στον χώρο της υγείας» που αλλάζει τον χάρτη της πρωτοβάθμιας φροντίδας και έχει σχεδιαστεί με αποκλειστικό γνώμονα την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος.

Ο κ. Τσίπρας δεσμεύθηκε για απρόσκοπτη δυνατότητα πρόσβασης στο Σύστημα Υγείας και για τον τελευταίο πολίτη. Αφού γενικά και αόριστα κατηγόρησε κάποια συμφέροντα που επιβουλεύονται τη δημόσια υγεία και τα δημόσια νοσοκομεία, υπερηφανεύτηκε πως από την Κυβέρνησή του θα μείνει μια πολύ ουσιαστική εμβληματική μεταρρύθμιση στην υγεία. Αυτή της ΠΦΥ.

Read More

Ο προοδευτικός χώρος δεν ψάχνει για τον Έλληνα Μακρόν, αλλά για την επανάληψη του εγχειρήματος Μακρόν. Τα αποτελέσματα των Γαλλικών εκλογών, στις οποίες ένας πολιτικός, που πέρασε μεν από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλά αποχώρησε διαφωνώντας με την οικονομική πολιτική του προέδρου Ολλάντ, άρχισε ως τελευταίος στις προτιμήσεις των πολιτών, αλλά τελικά σάρωσε τους υποψηφίους των παραδοσιακών κομμάτων (Σοσιαλιστικό, Ρεπουμπλικανικό, Εθνικό Μέτωπο και Αριστερά). Και μάλιστα σάρωσε με 66,5%, χωρίς να έχει έναν έμπειρο κομματικό μηχανισμό να οργανώνει την προεκλογική εκστρατεία του.

Ερχόμενος τώρα στα καθ’ ημάς, όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ έχει απαξιωθεί, συρρικνώνεται καθημερινά και θα βρεθεί στην αντιπολίτευση μετά τις επόμενες εκλογές. Συγχρόνως, η ΝΔ προσπαθεί να εκσυγχρονισθεί, αλλά μένει σε ποσοστά της τάξης των 28% – 30%, το ΠΟΤΑΜΙ έχει χάσει τη δυναμική του και ολοκληρώνει τον κύκλο του, ενώ η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ +) δεν τόλμησε το αυτονόητο, κυριάρχησε ο κομματικός μηχανισμός υπό μία εντελώς ανεπαρκή για την περίσταση ηγεσία, απαξιώνεται καθημερινά και την εγκαταλείπουν πλέον εκείνοι, που δεν αρκούνται σε ένα μικρό «ΚΚΕ του Κέντρου».

Read More

«Εγώ δεν είμαι ο Αλέξης Τσίπρας, δεν διαπραγματεύομαι 17 ώρες με ανθρώπους που με προσβάλλουν. Εγώ εκπροσωπώ τη Γαλλία». Με αυτήν την εξαιρετικά απαξιωτική διατύπωση, ο Ζακ Λυκ Μελανσόν, υποψήφιος της Συριζαίικης Αριστεράς στη Γαλλία, έσπευσε να απορρίψει την «υποστήριξη» που του προσέφερε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας.

Είχαν προηγηθεί, στις διαδοχικές εκλογές της Ισπανίας, οι Ποδέμος, που έσπευσαν να πάρουν αποστάσεις από τον πρώην αγαπημένο τους Αλέξη Τσίπρα, χωρίς τελικά να καταφέρουν κάτι καλό για τον εαυτό τους. Το αντίθετο μάλλον.

Οι πανηγυρισμοί των Ευρωπαίων εθνικολαϊκιστών για την πορεία Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές του 2014, στις οποίες ο κ. Τσίπρας αναγορεύτηκε ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (με θλιβερά αποτελέσματα τελικά), αλλά -κυρίως- για τις Ελληνικές Βουλευτικές του 2015 και την άνοδο στην κυβέρνηση, κόπασαν πολύ νωρίς.

Read More